Korte historie druïderij

De klassieke druïden gaven hun leringen mondeling door, waardoor weinig is bewaard. Toch zijn er nog sporen in verslagen, verhalen, liederen en tekens en symbolen in stenen en op kunstvoorwerpen.

Het begin

Druïderij is geworteld in de cultuur en mythologie van Europa en in het bijzonder van de Keltische volkeren. Sommigen denken dat de oorsprong nog daarvoor ligt en verder naar het oosten tot in Egypte en India.

De eerste bewijzen van een spirituele traditie in Europa dateren van 25.000 jaar geleden. De spirituele traditie van de druïden is in ieder geval duizenden jaar oud. Romeinse schrijvers noemen druïden in hun verslagen en in de 16e eeuw zetten christelijke monniken voor het eerst elementen van de orale traditie van de druïden op papier. Zij beschrijven een spirituele en magische training waarbij de druïde wordt opgegeten door een godin, in haar buik (baarmoeder) terecht komt en herboren wordt als de grootste dichter die het land ooit gezien heeft.

Prehistorische en vroeg Keltische periode

Wanneer de ijstijd zich uit Europa terugtrekt, bewegen verschillende stammen zich vanuit heel Europa in de richting van Groot-Brittannië en Ierland. Er ontstaat daar een cultuur die megalithische bouwwerken maakt zoals New Grange en grote steencirkels zoals Stonehenge. Ook elders in Europa zijn nog overblijfselen te vinden. Deze cultuur bezit een grote kennis van astronomie, heeft bouwkundige vaardigheden die we vandaag nauwelijks kunnen bevatten en ze lijkt Pythagorasiaanse wiskunde te gebruiken voor het bouwen van hun monumenten. En dat tweeduizend jaar voordat Pythagoras is geboren.

Op YouTube zijn een heleboel documentaires over Stonehenge te vinden. We hebben deze documentaire uit 2014 gekozen omdat hij ook een beeld geeft van het leven in de tijd van de bouw. Een documentaire van recenter datum (2021) gaat in op de ontdekkingen van de laatste jaren. Je vindt de link hieronder.

Gedocumenteerde historie

Julius Caesar, Diodorus Siculus en tijdgenoten schrijven voor het eerst over Kelten en druïden. Ze schrijven dat de Kelten een geavanceerd religieus systeem hebben met drie typen druïden: de barden die de liederen en verhalen van de gemeenschap kenden; de ovaten die helers en zieners waren en tot slot de druïden, die ook filosofen, rechters en leraren waren. In deze tijd was er over en weer een kruisbestuiving tussen de Keltische cultuur en die van de Grieken en Romeinen.

De Engelstalige documentaire (links) uit 2014 is een moderne vorm van geschiedschrijving over druïden. De documentaire leidde tot zowel positieve als negatieve reacties. Hij zou niets met druïden te maken hebben. Bedenk echter dat hij is gemaakt vanuit het oogpunt van archeologen, die hun visie baseren op wat ze aan tastbare bewijzen vinden. De documentaire geeft een goed wetenschappelijk beeld van wat er gevonden wordt en de gedachten die daarmee gepaard gaan.

Komst van het Christendom

De bardenscholen worden christelijke scholen en kunnen daardoor bestaan tot in de 17e eeuw. In deze periode werden de ovaten waarschijnlijk de plaatselijke helers en vroedvrouwen, terwijl de druïden bleven behoren tot de intellectuele elite en zich voor het overgrote deel bekeerde tot het christendom.

Deze periode duurde 1.000 jaar, van 600 tot 1.600 na Chr. Mensen die denken dat druïderij verdween met de komst van het christendom zijn zich onbewust van de spirituele lessen die zijn besloten in de oorspronkelijke mythen en sagen. Het is dankzij de christelijke klerken die de oude verhalen en mythen opschreven, dat wij ze nu kunnen teruglezen en decoderen. St Patrick heeft zelf alle oude Ierse druïdische wetten genoteerd. Daarmee hebben we onschatbaar waardevolle informatie over de ethiek en de sociale structuur van de pre-christelijke Keltische cultuur.

Druid Revival

Dankzij geleerden in de 16e eeuw werden de druïden herontdekt en begon de erkenning van het Keltische erfgoed. De kerk had de Britten geleerd dat zij barbaren waren totdat zij arriveerde. Met de herontdekking van het Keltische erfgoed ontdekten de Europeanen dat hun voorouders verre van wild en onbeschaafd waren. Tegelijkertijd kwamen er berichten uit Amerika over de Indianen. Die hadden, ondanks het christendom, hun eigen cultuur behouden en werden daarom bewonderd. Beide gebeurtenissen leidden tot de Druïd Revival: groepen bestudeerden druidry en het Keltische erfgoed. De grondlegger van archeologie als een wetenschap, William Stukeley, vormde een druïdische gemeenschap en noemde de Prinses van Wales als haar patrones. Culturele festivals met druïdische ceremonieën en de belangstelling voor de Keltische talen bloeide op in Wales, Cornwall en Bretagne. De revival van druidry in Groot-Brittannië was ook sterk verbonden met vele publieke waarden. Het trok sociale hervormers aan, activisten voor verschillende doelen, vakbondsmensen, socialisten en een schare aan andere wonderbaarlijke en vreemde mensen.

Moderne druïderij

De Druid Revival is inmiddels uitgegroeid tot een heuse Druid Renaissance.
Druïderij trekt wereldwijd kunstenaars en schrijvers aan, dichters, verhalenvertellers en spirituele zoekers. Druïderij is niet in één keer in de prehistorie in de wereld gekomen, het is een continu proces dat nog steeds gaande is. Meer en meer mensen vinden in druïderij een levende spiritualiteit die de natuur als heilig beschouwt en dat een pad biedt voor creativiteit en vrijheid. Een pad dat geworteld is in een lange traditie.

Voor een meer gedetailleerde beschrijving over de Druid Revival verwijzen we naar de Mt Haemus lecture door professor Ronald Hutton ‘Origins of modern Druidry’.